Archive for Training

Van Gelderland en Drenthe

Van Gelderland en Drenthe

De afgelopen weken zijn we weer regelmatig de paden op en de lanen in geweest.
Twee weken gelden hebben we de omgeving van Teuge, Twello en Terwolde aangedaan en gisteren liepen we door het oude Drentse land rondom Dwingeloo en Diever.

Vliegveld Teuge

Vliegveld Teuge

Doordat Evert last begon te krijgen van zijn knieën, een erfenis uit zijn carriëre als loodgieter, heeft hij nu een wandelkar aangeschaft.Door de kar, of zoals leverancier Woutdoor het noemt, rolrugzak vermindert het gewicht op de knieën met ruim 60 %.
Met de rugzak van 15 kg op de schouders weegt hij 15 kg meer dan zonder. Met dezelfde rugzak op de kar, weegt Evert 5 kg. meer.Dit heeft tot gevolg gehad dat hij na het wandelen niet nog een week lang zere knieën heeft en met Voltaren Emulgel aan het smeren is.
Zoals het nu lijkt heeft Evert er veel profijt van. We zullen natuurlijk nog even moeten afwachten hoe het onderweg, op de lange duur gaat bevallen.

Rolrugzak op Teuge

Rolrugzak op Teuge

Affijn, verder waren het mooie routes, werkte het weer prima mee en kunnen we weer een goede 70 trainingskilometertjes bijschrijven.

De Smildervaart in ochtendnevel

De Smildervaart in ochtendnevel

Hoewel het al december is, staat het bos nog vol met paddenstoelen en zwammen van divers pluimage.

Paddestoelen ? Mos ?

Koraalzwammetjes

 

Rondje Zwolle

Rondje Zwolle
Rondje Zwolle

Rondje Zwolle

Afgelopen zaterdag hebben we de fietsroute “Rondje Zwolle” gelopen. Info: ANWB
Het grote verschil tussen de wandelroutes die we de afgelopen tijd veel gelopen hebben en een fietsroute is dat een fietsroute verhard is en dus zo goed als altijd begaanbaar.
Door de herfstbuien van afgelopen dagen zijn de onverharde wandelpaden zeiknat geworden zijn. Lopen door de blubber en/of lang, nat gras is niet echt een pretje.Daarbij zal een groot gedeelte van onze tocht naar Santiago de Compostela, en in het bijzonder het gedeelte door Nederland, over harde ondergrond gaan, wat toch net effe wat anders loopt dan een bospaadje.
Verschillende redenen dus dat we een fietsroute gekozen hebben deze keer !

De dag begon met een klein spatje regen, maar ondanks dat de lucht bij tijd en wijle dreigend op ons neerkeek, bleef het gelukkig droog.

Achter de wolken..

Achter de wolken..

Rondje Zwolle loopt, zoals de naam van de route de opmerkzame lezer al zal doen hebben vermoeden, rondom Zwolle. Het is een mooie route die je zowel het oude Zwolle als het moderne Zwolle laat zien. Een voorbeeld van het oude Zwolle is te zien bij de Katerveer sluizen en brug die van begin 19e eeuw dateren.

Sluis Katerveer

Sluis Katerveer

Brug Katerveer

Brug Katerveer

Bij uitspanning Het Engelse werk rustten we voor het eerst. We hadden toen zo’n 20 km achter de kiezen.
Na het Engelse werk hadden we mooi uitzicht op de nieuwe spoorbrug die in 2012 over de Ijssel is gelegd en de oude uit de 19e eeuw daterende brug heeft vervangen.
Na de spoorlijn gepasseerd te zijn, liepen we een drietal dames tegen het lijf die vertwijfelt een wandelkaart aan het bestuderen waren. Ze waren een spoorlijn gepasseerd maar zouden die volgens hun kaart helemaal niet moeten passeren… Voor vrouwen in nood hangen wij graag de koene, behulpzame ridder uit en we konden de dames dan ook, zij het met met enig leedvermaak, hetzelfde pad terugsturen als vanwaar ze gekomen waren.

Spoorbrug Hanzeboog

Spoorbrug Hanzeboog

Over de lengte van Rondje Zwolle is “men” het niet helemaal eens. Op de ene website wordt 36 km genoemd, op de officiële ANWB pagina spreekt men van 45 kilometer. We weten het dus niet helemaal precies. Wij vonden het in ieder geval een vrij pittige tocht.

De zwaarte van de tocht zat hem niet zozeer in de route zelf, maar werd veroorzaakt door onszelf.
De afgelopen tijd hebben we niet vaak, sowieso niet genoeg gelopen. Daarnaast was het nat, waardoor je niet zo snel op een (nat) bankje gaat zitten om even uit te blazen. Hierdoor liepen we langer aan één stuk door dan anders. Verder had ik voor het eerst de rugzak op operationele zwaarte. We vermoeden per persoon ongeveer 15 kg mee te nemen op onze Camino. Dat is inclusief rugzak, tent, slaapmatje etc.
Zaterdag heb ik dus nog een paar extra flessen water in de rugzak gestopt om tot dit gewicht te komen. Alles bij elkaar opgeteld maakte dit de tocht meer uitdagend dan we verwacht hadden en we waren dan ook blij weer bij de auto te zijn.

Zoef, zoef

Zoef, zoef

 

Rondje Belterwijde en Beulakerwijde

Rondje Belterwijde en Beulakerwijde
Route Belter en Beulakerwiede

Route Belter en Beulakerwiede

Vorige week zaterdag hebben we de bossen eens achter ons gelaten en hebben we de vlakte opgezocht voor een tocht van 35 kilometer. In de Kop van Overijssel liggen twee plassen, de Beulakerwijde en de Belterwijde. In de volksmond de Beulaker en Belterwiede genoemd. Het is een door water- en overige touristen veel bezocht gebied. De watertoeristen komen er om te varen en te zeilen, de rest om te fietsen of om bijv. Giethoorn te bezoeken. De omgeving bestaat veelal uit rietvelden en natte graslanden. Grote gedeeltes maken deel uit van natuurgebied De Wieden en staan onder beheer van Natuurmonumenten.

Stil

Stil

‘s Ochtendsvroeg bij het krieken van de dageraad parkeerden we de auto in een nog stil Wanneperveen, waarna we begonnen te lopen. Zoals veel mooie dagen, begon ook deze zaterdag mistig. We staken de Belterwijde over en liepen achter Heetveld langs naar Sintjansklooster. Daar aangekomen hadden we al een goede 15 kilometer achter ons liggen en leek het ons een geschikt moment om even te stoppen. In Sintjansklooster staat een watertoren, die vanaf eind april is opengesteld voor bezoekers.

Watertoren Sintjansklooster

Watertoren Sintjansklooster

Binnen in de toren is een nieuwe trap gemaakt die je naar boven voert. Boven aangekomen loop je eerst nog door het reservoir, wat een bolle bodem heeft om de druk van 400000 liter water te kunnen weerstaan, tot je even later bij de bovenkant van deze uit de kluiten gewassen drinkbeker bent.

Trap Watertoren Sintjansklooster

Trap Watertoren Sintjansklooster

Waterreservoir

Waterreservoir

Van hieruit heb je een mooi uitzicht over de omgeving. Omdat wij betrekkelijk vroeg waren, was de atmosfeer nog een beetje heiig, wat het uitzicht niet ten goede kwam. Toch was het de moeite zeker waard.

Uitzicht

Uitzicht

Vanaf Giethoorn liepen we via Dwarsgracht naar Giethoorn. Bij het pondje in Jonen hebben we nog even echt gerust en een broodje weg geknaagd, waarna de tocht weer verder ging over paden waarlangs soms de bossen riet hoog opgestapeld lagen. Onderweg, bij gemaal Stroink, liepen we nog twee alleraardigste Chinese meisjes tegen het lijf die ons vroegen een foto van ze te maken met hun eigen telefoon. Als ik dit zinnetje 15 jaar geleden had opgetypt had iedereen nu licht fronsend naar het beeld scherm gekeken: Huh, een foto maken met de telefoon ?? Affijn, vriendelijk en hulpvaardig als we altijd zijn hebben we dat natuurlijk gedaan.

Gemaal Stroink

Gemaal Stroink

Dichter bij Giethoorn viel het ons op dat we steeds meer Chinezen zagen. Fietsend, wandelend en varend brachten ze de tijd door. Blijkbaar staat deze omgeving de laatste jaren goed te boek bij onze vrienden uit het verre oosten. Sommige uitbaters in Giethoorn hebben zelfs hun menu in Chinese karakters op een bord gekrijt. Kunnen de Chinezen een keer bij de Hollander eten.

Eten bij de Hollander

Eten bij de Hollander

Vanaf Giethoorn was het nog maar een klein stukkie naar Wanneperveen. Voor mijn gevoel was dit toch wel het langste stuk. Ik had voor het eerst nieuwe schoenen aan en voelde dat ik een paar flinke blaren had. Omdat midden in de prairie stoppen geen optie is, de auto komt niet vanzelf naar ons toe, kun je weinig anders doen dan dom doorlopen. Gelukkig zijn we dáár goed in. ‘s Avonds thuis kon ik inderdaad een blaar ter grootte van een, wie kent hem nog, gulden doorprikken.

Nogal drassig

Nogal drassig

Kort samengevat was het een route met mooie en interessante stukken. Omdat de streek een touristische trekpleister is, kan ik me goed voorstellen dat het in hartje zomer nog wel eens (te) druk kan zijn op de paden die je vaak met fietsers delen moet. Nu al moesten we regelmatig even aan de kant, maar verder was het goed te doen.

Bootjes in de verte

Bootjes in de verte

Nattigheid voelen

Nattigheid voelen…..

Sinds kort zijn de wandelroutes bekend in het Reestdal en Staphorst. Een heel nieuw stuk Overijssel is voor de wandelaar in kaart gebracht. Zaterdag 26 april hebben mijn broer en ik een route door dit mooie stukje Nederland gelopen.

Route Staphorst - De Wijk

Route Staphorst – De Wijk

We startten in de Staatsbossen bij Staphorst, bij het startpunt op de parkeerplaats van de Zwarte Dennen. Vanaf hier liepen we in Noordelijk richting, langs de Zwarte Veentjes naar Landgoed Dickninghe.

Pad

Pad

Het pad liep grotendeels door lang gras, wat erg nat was. Gevolg was dat we binnen de kortste keren met zeiknatte sokken in de schoenen liepen. In tegenstelling tot mezelf was mijn oudere (en voor deze ene, enkele keer misschien: wijzere) broer zo slim geweest droge sokken in zijn rugzak te stoppen. Hij kon nadat we de weilanden achter ons gelaten hadden, met droge voetjes verder.

Nattigheid

Nattigheid

Vanaf De Wijk hebben een stuk over het Drentse Wandelnetwerk de Wolden gelopen. De bewegwijzering hiervan is anders dan die van Wandelnetwerk Overijssel en is te vergelijken met de wegwijzers op het fietsknooppunten netwerk. Daarbij leek het me dat de paden gemiddeld genomen wat meer over verharde ondergrond liepen.

Ooievaar

Ooievaar

Tussen De Wijk en Meppel ligt het Ooievaarsbuitenstation De Lokkerij. De Lokkerij is opgericht om de ooievaar in het wild te herintroduceren, wat schijnbaar goed gelukt is, gezien het aantal ooievaars we onderweg in de weilanden zagen.

Bloemetjes buiten gezet.

Bloemetjes buiten gezet.

Nadat De Wijk weer achter ons lag vonden we ergens in de middle of nowhere een bankje in de zon. Een warme zon en lekker briesje zorgden ervoor dat we onze zeiknatte schoenen en sokken toch redelijk droog konden krijgen. Hierna zijn me met gestrekte draf richting Ijhorst gelopen, waarna we als laatste stuk nog wat een stuk van Boswachterij Staphorst meepikten.

Staphorst

Staphorst

 

Meer kiekjes ? Kiek hier is: Flickr

 

Winter komt.

Winter komt

De afgelopen weken hebben we een paar keer gelopen. Onder andere in de omgeving van Ossenzijl, in de Kop van Overijssel en rondom Lettele een dorpje ten noorden van Deventer. Het is al echt volop herfst, je kunt aan alles ontdekken dat winter aanstaande is. De natuur is, op enkele plekken met beuken en eikebomen na, grijs, nat en koud.

Omgeving Ossenzijl

Omgeving Ossenzijl

 

Toe we vorige week zaterdagochtend begonnen met lopen hing een dikke mist over de lege akkerlanden. Toen we ‘s middags rond twee uur weer terug bij de auto waren, was het nog steeds erg mistig.
Doordat het weer wat triestig was, bleef iedereen lekker bij de warme kachel en leek het of we de hele wereld voor onszelf hadden.

Grijs en leeg

Grijs en leeg

Lopen in het najaar en winter heeft een aantal voor- en nadelen ten opzichte van het voorjaar en zomer.
Zo is de temperatuur lager. Dat kan zowel een voor- als nadeel zijn. Pluspunt is dat je niet zo warm wordt, dus niet zoveel zweet, dus niet zoveel vocht verliest. Als je even gaat rusten, ben je echter in no time afgekoeld en heb je het zelfs koud. Dat is nogal een minpunt, vooral als je lichtelijk bezweet en klam bent.

de Beuk

de Beuk

Verder is het ‘s zomers een stuk eenvoudiger om even ergens te rusten. Als je niet zo snel een droog bankje op een mooi plekje vindt, kun je eventueel op je rug tussen de madeliefjes gaan liggen, of anders op de stam van een omgevallen boom rusten. Doordat je simpeler een plaats vindt om even te rusten, maak je daar dan ook sneller gebruik van. Als het koud, vochtig of mistig is, heb je meestal niet zo veel trek om jezelf op een nat bankje, koud te laten worden en loop je liever gewoon door. Hierdoor is de belasting van je benen en voeten een stuk hoger.

Onderhoud

Onderhoud

De afstanden die we afleggen zijn, mede daardoor ook wat kleiner. Waar we ‘s zomers tussen de 35 en 40 kilometer liepen, hebben we de afgelopen weken een kilometer of tien minder gelopen.

Het grootste voordeel van de herfst en winter is toch wel dat je het voorjaar en zomer weer heel erg gaat waarderen..

Skully

Skully

Allemaal eikels

Allemaal eikels.

Bij het krieken van de dageraad joeg een zeurende wekker me afgelopen zaterdagochtend uit bed. Half slaapdronken stommelde ik de trap af naar beneden waar de rugzak tegen de muur van de hal ruste. O,ja vandaag voor het eerst sinds de zomervakantie weer eens samen met grote (of ouwe..) broer een route lopen ! Het huis is nog helemaal stil en in alle rust voer ik het dagelijkse ritueel van ontbijten met twee broodjes hagelslag uit, waarna ik na een vluchtig afscheid de auto start en door de halve schemering richting mijn broer rijdt.

We hebben rondom de zomervakantie, individueel nog wel van afstandjes gelopen, maar deze waren meestal korter van 25 km. Om ons niet meteen stuk te lopen hebben we besloten even een stapje terug te doen. Voor de vakantie liepen we afstanden van 35km en langer, we zijn nu begonnen met een route van 30km, rondom het Overijsselse dorpje Dalfsen. We parkeerden de auto op de parkeerplek van het stationnetje in Dalfsen en starten om 7:15 uur met onze tocht. De route loopt van Dalfsen naar zwolle en vanaf Zwollen, via Hoonhorst, met een omweg door het Rechterense bos, weer terug naar Dalfsen.

Route Dalfsen

Net achter Dalfsen ligt, aan de weg tussen Dalfsen en Heino, Havezathe Den Berg. Waar de automobilist, meestal opgejaagd door de drukte van dag voortjakkert over het asfalt, namen wij vlak voor het landgoed een wandelpad, wat ons achter de Havezathe langs voerde.Een prachtig, statig gebouw omgeven door een gracht, stond er stilletjes mooi te zijn in de ochtendschemering.

Havezathe Den Berg

Havezathe Den Berg

In het bos bij buurtschap van Mataram, kwamen we langs een kustwerk waarmee de V2 lanceerbasis, die hier aan het einde van de 2e wereldoorlog door de Duitsers in gebruik was, wordt herdacht.

Mataram v2 monument

Mataram v2 monument

Rondom Dalfsen liggen een aantal landgoederen, havezathes etc. De bekendste is toch wel kasteel Rechteren. Hier kwamen we vandaag helaas niet langs. Wèl liep ons pad langs en door landgoed de Horte en voor huis Den Aalhorst langs, waarvan je hieronder een foto ziet.

Den Aalshorst

Den Aalshorst

Langs het pad door landgoed de Horte, zagen we dit bankje boven het water hangen, wat uitdaagde tot een zitje.

Bankje, De Horte

Bankje boven water, De Horte

Aan de natuur was goed te zien dat we ons weer met rasse schreden richting de winter begeven. Onderweg zagen we veel kastanjes, tamme kastanjes, hazelnoten en allemaal eikels. De meeste nog net niet helemaal goed rijp. Verder staken weer erg veel paddestoelen de kop op en deden elfenbankjes zich tegoed aan rottende boomstammen.

Allemaal eikels

Allemaal eikels

Rijssen en de Regge : Waar we een hondje vonden en een wijntje kregen.

Rijssen en de Regge: Waar we een hond vonden en een wijntje kregen.

Zaterdag 36 km rondom en langs Rijssen en de Regge gelopen. We liepen door zon, bos, heide en langs de Regge. Het leek bijna vakantie ! Doordat we een rondje om Rijssen heen liepen, speelt het hele verhaal zich in de buurt van Rijssen af. Omdat ochtendstond goud in de mond heeft, begonnen we om kwart voor zeven te lopen, toen het nog lekker fris was.

Rondom Rijssen

Rondom Rijssen

We begonnen in de buurt van Rijssen te lopen, een beetje ten noord-westen ervan. Na een poosje oostwaarts gelopen te hebben, stapten we Rectum binnen. Een plaatsnaam waar waarschijnlijk al veel flauwe grappen over gemaakt zijn. Wij hebben dat niet gedaan. Om van Rectum niet per-ongeluk in Goor verzeild te raken, had de kaart onze aandacht meer dan nodig.

Maïspad

Maïspad

Evert huppelde nog net niet, zo goed ging het lopen hem af. Ik had zelf sinds lange tijd weer eens een blaartje achterop de hak. Verder kwam ik er achter dat een lekkend waterflesje funest is voor je droge reservesokken. Die worden daar namelijk nat van, waardoor je vanzelf natte reservesokken krijgt. De volgende keer moet ik de reserve sokken maar in een plastic karbiesje doen.

 Pelmolen met Enterse Zomp

Pelmolen met Enterse Zomp

We hebben deze keer bovengemiddeld lange rustpauzes genomen, wat ons eigenlijk allebei wel goed beviel. In een video van de Amerikaanse survival specialist Ron Wood werd gesteld dat je óf maximaal 5 minuten, óf minimaal 20 minuten moet rusten nadat je een flink stuk gelopen hebt. Na vijf minuten beginnen je spieren af te koelen, wil je dat niet, dan moet je minder dan 5 minuten rusten.
Je lichaam is verder zo’n 20 minuten nodig om het opgebouwde melkzuur in je benen af te breken. Of het allemaal waar is weet ik niet, maar de beste man was een expert op dit gebied en ik neem daar graag een goed advies van aan !

Rustig...

Rustig…

Het was een erg mooie route, deels langs het riviertje de Regge, wat echt prachtig mooi is. Verder door de bossen en heide rondom Rijssen en Enter.

De Regge

De Regge

Soort zoekt soort zegt men wel eens. Mijn broer en ik staan blijkbaar dichter bij de dieren dan we zelf vermoeden. Waar eerder al eens een koe een heel stuk met ons meegelopen is, liep zaterdag in de buurt van Rijssen, een mooie, zwarte hond met ons mee. Ook nu hadden we de ijdele hoop dat het beest vanzelf wel terug naar het baasje zou lopen. Gelukkig was het dier handtam en droeg het een hondenpenning met 06-nummer. Even nadat we het nummer hadden gebeld en onze locatie hadden opgegeven, kwam de ongeruste eigenaar zijn huisdier weer ophalen. Als dank kregen we een flesje wijn !

Hondje-Wijntje

Hondje-Wijntje

Avonturenpad Hellendoorn

Avonturenpad Hellendoorn

Nadat we twee weken geleden een korte route gelopen hadden over het Wandelnetwerk Vechtdal, besloten we nu een langere route te maken, die geheel over dit netwerk zou lopen. Op de website van Javawa GPS Tools staat een handige routeplanner die we hiervoor gebruikt hebben. De route was bijna 32 kilometer lang en liep langs het riviertje de Regge en door de bossen rond Hellendoorn en Nijverdal.

Hellendoorn

Wandelnetwerk rond Hellendoorn

Hoe je gemakkelijkst zo’n soort route maakt, heb ik uit proberen te leggen op deze pagina: Training
Omdat de weersverwachting een warme dag met veel zon voorspelde, zijn we redelijk vroeg begonnen te lopen. Mijn broer klopte om half 7 aan onze deur en de eerste stappen zetten we om kwart over 7. Waar we op gehoopt hadden bleek waar te zijn. De paden die we afgelopen zaterdag gelopen hebben waren erg mooi.

Wandelnetwerk Vechtdal

Pad met paaltje

Het wandelnetwerk bestaat uit een grote verzameling van kortere paden. Als je, zoals wij hebben gedaan, een route maakt die over verschillende van deze paden loopt, is het verstandig om een kaartje uit te printen. Zoals je kunt zien op het kaartje aan het begin van dit bericht, worden de paden op het wandelnetwerk aangegeven met verschillende kleuren. Het kan dus zijn dat je route bijv. vanaf een “groen” pad over gaat op een “rood” pad. Als je dan op een kruispunt van paden komt en op het routepaaltje staat aangegeven dat het rode pad zowel naar links als naar rechts gaat  (zie voorbeeld) , dan is het erg gemakkelijk wanneer je op je kaartje kunt zien welke kant je nu daadwerkelijk op moet om je zelf gekozen route te kunnen blijven volgen.

Dat het in de bossen aangenaam toeven is ontging ook de dieren niet. Ergens, zomaar op een pad stond deze jongedame naar ons te lonken:

Jongedame

Zwart-bonte schoonheid

Blijkbaar beviel onze aanwezigheid haar wel, want we hebben een paar kilometer lang gezelschap van het dier gehad. Het eindigde weer even onverwacht toen we uit het bos, langs een weiland liepen. Hierin stond een pony die meteen in gestrekte draf naar de omheining kwam gerend om kennis te nemen van onze wonderlijke optocht. Op de een of andere manier durfde de pink daar niet aan voorbij te lopen wat ons niet geheel ongelegen kwam.

IMG_1945

Achtervolging

De grootste meevaller van de route bleek het gedeelte na Nijverdal. Waar het pad op ons kaartje een pad door de weilanden leek te zijn, bleek het in werkelijkheid langs de oevers van de Regge te slingeren. Bij Nijverdal zwommen en stoeiden jongelui of peddelden met een kano over het verkoelende water. Een enkeling was aan het vissen. Er liepen paarden vrij in de natuur en overige vee lag lekker loom langs het water te herkauwen.

Langs de Regge

Een gedeelte van het pad was verhard en voor fietsers toegankelijk, waardoor we af en toe wat fietsers tegenkwamen die ook door de zon naar buiten gelokt waren. Verder liep het onverharde pad tussen de bomen en de akkers door, waar de rogge stond te rijpen. De ligging van onze route, rondom de Sallandse Heuvelrug, maakt verder dat ons pad lang niet altijd gelijkvloers liep, maar dat we met enige regelmaat een heuveltje op en af moesten.

De bult op

Boomwortels

Het was wederom een mooie route, op een mooie dag in een prachtige omgeving. Het lopen van routes of samengestelde routes door de wandelnetwerken van Twente en het Vechtdal is iets wat we iedereen die graag zijn benen strekt aan willen raden. Je komt op plekken die ook echt alleen lopend te bereiken zijn, waardoor je eigenlijk echt overal komt en je het minst in contact komt met het overige verkeer.

IMG_1960_2

Relaxed

 

 

 

De berg bedwongen

De berg bedwongen.

Omdat bij ons de schoorsteen ook moet roken, hebben we een paar weken niet veel gelopen. Afgelopen week hebben we ondanks onze beperkte vrije tijd, toch een onderhouds route-tje van ongeveer 20 km afgelegd en daarbij ook nog, zonder touwen en klimijzers, de steile wanden van de Lemelerberg bedwongen.
LemelerbergWe hadden onderweg al eens de bewegwijzering gezien voor het wandelnetwerk Twente en het Wandelnetwerk Vechtdal, maar doordat we er niet bekend mee waren hebben we deze steeds links laten liggen. Omdat we afgelopen week onvoldoende vrije tijd hadden om een route van 35 km te lopen, hebben we voor er gekozen onze eerste onzekere schreden op dit netwerk te zetten.
zandwegWe hebben op internet een startpunt opgezocht en zijn daar, zonder een route uitgestippeld te hebben, naartoe gereden. Bij een startpunt staat een kaart van de omgeving, waarop de paden aangegeven staan die je in dat gebied vinden kunt. Normaal gesproken zijn de wandelingen ergens, ruwweg, tussen de twee en vijftien kilometer lang, maar met een pen en papiertje hadden we in mum van tijd een route van zo’n 20 km uitgestippeld, om en rond de “hoog” boven het landschap uittorende Lemelerberg.
lemeleWe waren er al vrij vlotjes achter dat we dit vaker gingen doen. De paden liepen door de meest mooie stukken natuur en landschap die dit stuk van Nederland te bieden heeft.

Thuis gekomen zijn we meteen achter de computer gedoken, waar we er achter kwamen dat deze paden bijzonder goed gedocumenteerd zijn. Allereerst heb je de websites van beide netwerken: http://www.wandeleninhetvechtdal.nl/ en http://www.wandelenintwente.nl/ waar veel info, waaronder de startpunten, op staat.
IMG_1759Op de site van het wandelnetwerk Twente heb je bovendien een on-line routeplanner, waar je een route kunt plannen. De planner is bedoeld om gps tracks te maken, maar met een beetje handigheid kun je er ook wel een route plannen die te gebruiken is als je geen gps apparaat hebt. Verder kun je papieren versies van de kaarten kopen bij een groot aantal VVV’s in de omgeving en zijn op http://gpstracks.nl/wandelnetwerk-twente.php alle routes te downloaden voor je gps apparaat.
MaisWe hebben dan niet erg ver gelopen, het was wel een bijzonder mooie route terwijl het weer erg zijn best deed om de als kers op de taart te fungeren. De temperatuur maakte wel dat we weer aanzienlijk meer water dronken, iets waar we de volgende keer, als we weer een langere route gaan lopen zeker rekening mee moeten houden.

 

Fort

Fort

Vorige week hebben we nog een route van zo’n 32 kilometer gelopen in de omgeving van het Drentse Fort en Zuidwolde. Er is niet zoveel te vertellen over deze tocht. Het weer was ideaal, we konden het gemakkelijk aan en de omgeving was weer onverwacht mooi ! Ik plaats een paar fotootjes van de tocht en laat die het verhaal vertellen.

Fort Zuidwolde

Route Fort – Zuidwolde

Hier de route. Omdat de route op Falk.nl niet geheel overeenkwam met de werkelijkheid, zijn we op het eind nog een stukje verkeerd gelopen…

Schotse Hooglanders

Schotse Hooglanders

Onderweg naar Fort zagen we deze Schotse Hooglanders, met hun indrukwekkende hoorns en, mooi om te zien, een aantal kalveren. Even ruw in de vacht als hun ouders.

Fietsen geregend ?

Fietsen geregend ?

Dit zijn typisch die dingen die je niet ziet als je er in je auto, met 80 op de teller voorbij zoeft.

Uit de put

Uit de put

Hellingproef

Hellingproef

Een afgesloten weg, een bouwput, hekken, als wandelaar maal je daar echt niet om. Het moet wel héél extreem zijn wil je er lopend niet langs of door kunnen !

Paarden

Paarden

Een heel typisch beeld voor deze omgeving. Rust, met vee onder oude bomen.

 

 

De lente begint

De lente begint

Iedereen hoopte dat het zaterdag fantastisch mooi weer zou worden. De weersberichten waren hoopvol en de mensen spraken er over. Toen ik vrijdagavond de wind om ons huis hoorde gieren en de regen op de ramen zag slaan, begon ik het een beetje somberder in te zien. Zaterdagochtend begonnen we te lopen in een koud en mistig Zwolle aan een tocht van 34 kilometer die via Laag-Zuthem naar de uiterwaarden van de Ijssel bij Wijhe, over Windesheim, weer naar Zwolle zou leiden.

Route Zwolle - Wijhe

Route Zwolle – Wijhe

Zoals gezegt begon de dag koud. Ik had gelukkig nog een warme fleese onder de zomerjas aangetrokken. Evert, positief als altijd, had alleen een blouse aan, wat hem toch een keer een: “hm, ik had gedacht dat het warmer zou zijn” ontlokte. Zolang je stevig doorstapte voelde je de kou eigenlijk niet. Toen we in Wijhe, na een kleine twintig kilometer te hebben gelopen, stopten voor een broodje, was ik blij dat dat ding eindelijk achter de kiezen was en we ons weer in beweging konden zetten. Het was net wat te fris om er eens uitgebreid bij te gaan zitten.

Doorkijkje Wijhe

Doorkijkje Wijhe

Toch kon je goed zien dat het weer warmer werd en de natuur op begon te leven. Eén, beetje luguber teken, van de beginnende lente waren de honderden geplette padden of kikkerlijfjes die op de verschillende wegen lagen. Toch een beetje sneu dat je, op weg naar een soort van blind date, onder grove banden van een trekker terechtkomt.

Door de uiterwaarden bij Wijhe

Door de uiterwaarden bij Wijhe

Iets na de middag arriveerden we in Windesheim een oud, klein gehuchtje aan de Ijssel, net iets ten zuiden van Zwolle.  De nevel was ondertussen opgetrokken en het werd zowaar aangenaam. Aangenaam genoeg om even de beentjes te strekken op een bankje. Hierna was het nog maar een klein stukje naar ons eindpunt.

Zwerver op bankje....

Zwerver op bankje….

We liepen deze keer met zo’n 10 kilo bagage. De week ervoor hebben we, gewoon om eens te kijken hoe het voelt, een goede tien kilometer met 15 kilo bagage gelopen. Dat was toch even een stukkie zwaarder, maar ging ons prima af. Ook deze toch van 34 km verliep zonder spierpijn blaren en ander lichamelijke ongemakken.

De Ijssel

De Ijssel

Langzamerhand gaan we nu we naar tochten met een lengte van 35 km. Ons doel is om deze afstand om en nabij de zomervakantie met twee vingers in de neus te kunnen lopen, om ons daarna op ons volgende doel, tochten van 40 kilometer te gaan richten.
Al met al was het weer een mooie tocht, in een omgeving die we eigenlijk best goed kennen. Het stuk langs de Ijssel tussen Wijhe en Zwolle is vooral erg mooi. Ook als het wat mistig is !

bed en stoete

Breakfast ? Det begrep ja gien iene !

 

 

 

 

Beschutting

Het weerbericht op 23 maart 2012: Vandaag wordt het een prachtige lentedag met veel zonneschijn en, op een enkel stapelwolkje in de middag na, blauwe lucht……
Dat was een jaar geleden. Nu terug naar de realiteit: 23 maart 2013. Een weerwebsite waarschuwt dat: “zaterdag langdurige blootstelling aan de wind en de kou kan leiden tot onderkoeling of bevriezingsverschijnselen. De gevoelstemperatuur ligt tussen -5 en  -15 graden.” Brrr !

Gevoelstemperatuur

Gevoelstemperatuur: -10

Desalniettemin besloten we toch te gaan lopen. We hebben een route afgelegd van 30 kilometer in de buurt van het Overijsselse Ommen. Nadat we de auto in Ommen hadden geparkeerd, moesten we de eerste paar kilometer door de landerijen lopen. Met de wind recht van voren, was het ronduit koud. Erg koud!! Nu is kou iets waar je, als je er op gekleed bent en je beweegt voldoende nog wel iets waar je redelijk snel aan went, dit in tegenstelling tot regen.

Stuw bij Junne

Stuw bij Junne

Het idee van Evert om een route te kiezen die voornamelijk door de beschutting van bos en bomen liep, bleek er eentje met een gouden randje. Zodra we het vlakke land verlieten en we ons tussen de bomen bevonden, was het vrijwel meteen aangenaam om te lopen. De wind hoorde je hoog boven je door de toppen van de bomen joelen en al waren de bomen nog kaal, op de grond voelde je de wind eigenlijk niet en was het prima toeven.

Route Ommen

Route Ommen

We vertrokken met een rugzak, die inclusief inhoud, zo’n tien kilo woog. Omdat het frisjes was en we eigenlijk nergens een beschut plekje met een bankje of boomstam vonden om even uit te blazen en een broodje te eten, hebben we de afstand in één keer uitgelopen, wat prima ging.

Zandweg

Zandweg

We kwamen er achter dat de dunne blauwe lijntjes op de kaart zandpaden waren, die goed begaanbaar bleken. Dus in plaats van wat we normaal gesproken doen, van fietsknooppunt naar fietsknooppunt te lopen, hebben we de route aangepast. We konden zo een saai recht stuk, zonder aan afstand in te boeten, omzetten in een mooie route, over zandpaden en dwars door de bossen. Iets wat we in de toekomst zeker vaker gaan doen.

Grafkelder Van Pallandt

Grafkelder Van Pallandt

De omgeving rond Ommen, door het vechtdal, is erg mooi en afwisselend. Om te beginnen is er de Vecht met zijn stuwen en vistrappen. Verder vindt je er een erg afwisseld landschap met boerderijen en houtwallen. In het bos vind je heidevelden, vennetjes en hier en daar een zandverstuiving. De bossen maakten ooit deel uit van kasteel van Eerde, waarvan van één van de landheren de grafkelder nog te bezichtigen is.

Nieuwe vistrap Junne

Nieuwe vistrap Junne

 

Winter…

Winter

Na de afgelopen weken voornamelijk in Drenthe te hebben gelopen, hadden we zaterdag een route van 33 km uitgezet in de omgeving van Nunspeet en Elspeet, op de Veluwe.

Nunspeet - Elspeet

Nunspeet – Elspeet

De gevoelstemperatuur van -10 C, maakte dat we hoegenaamd geen mensen tegenkwamen. Blijkbaar vond de gemiddelde Nederlander het gewoon te koud….en eerlijk gezegd, als je je fototoestelletje tussen je kleren, bijna op je lijf moet dragen omdat het anders vanwege de temperatuur dienst weigert, mag je ook stellen dat het koud is !  Zelfs de langlaufpaden bleven afgelopen zaterdag onbevolkt…

Wintersport

Langlaufroute in Nederland, wintersportland !

Alle paden waren bedekt met sneeuw, wat het lopen een stuk zwaarder maakte. Bij iedere stap die je zette, slipte je voet ongemerkt een beetje. Net of je door stuifzand loopt. Je gebruikt hierdoor spieren die je normaal gesproken tijdens het lopen niet aanspreekt. Nu, op moment van typen, kan ik je nog precies vertellen en aanwijzen welke spieren het betreft !

Zwart-wit

Zwart-wit

We hebben onze kilometertjes gelopen, maar waren blij dat we weer bij de auto stonden. De route is ‘s zomers ongetwijfeld een stuk interessanter om te lopen. Nu was het landschap stil, wit en bevroren.
Nog een paar weken en dan kunnen we de winter weer voor een paar maanden achter ons laten. Wat mij betreft, kan dat niet snel genoeg gaan !

Peppie en Kokkie

Peppie en Kokkie

Misschien moeten we de komende week eens op zoek gaan naar een goede rugzak ! We hebben op internet veel tips gelezen over het aankopen van zo’n ding en waar je zoal op moet letten. Wellicht tijd om dat eens in de praktijk te gaan brengen !

Rond de grote, stille heide.

Waarschuwing

Rond de grote, stille heide.

Langzamerhand worden onze wandeltochten wat langer en gaan we naar tochten met een lengte van 35 kilometer. Gisteren weer een route door de Drentse natuur gelopen. We startten in Dwingeloo en kozen een route van 32 kilometer door Nationaal Park Dwingelerveld, rondom de grote heidevelden die er liggen.

Rond de grote, stille heide.

Route door het Dwingelerveld

Als je met enige regelmaat door een provincie loopt, vallen je vanzelf een aantal zaken op. Naast hunebedden herbergt Drenthe ook erg veel kunstgalerieën en ontelbaar veel paarden. Gemiddeld komen we iedere tocht zeker langs minstens tien galerieën. En de paarden…. volgens mij zijn er meer paarden dan koeien in Drenthe. Waar je ook kijkt, paarden ! Als je liefhebber bent, kun je in deze provincie echt je hart ophalen !

Nattigheid

Nattigheid

Het Dwingelerveld is een zogenaamd nat heidegebied. Met een oppervlakte van bijna 4000 hectare is het het grootste aaneengesloten natte heidegebied van Nederland. Overal zie je vennetjes, watertjes en drassige gronden. Er lopen een aantal wandelpaden door dit gebied, waaronder het Jacobspad, Uithuizen-Hasselt.

Midden in dit stille gebied staat ook de Radiotelescoop Dwingeloo. De telescoop wordt momenteel gerestaureerd, maar gelukkig voor ons is het enige weken geleden terug op zijn voetstuk gehesen.

Radiotelescoop Dwingeloo

Radiotelescoop Dwingeloo

Nadat we Ruinen achter ons hadden gelaten en we weer op de terugweg naar Dwingeloo liepen, doemde voor ons onverwacht, een draaiende molen op. Het is de korenmolen “de Zaandplatte”. Belangstellend, dus niet nieuwsgierig, als we zijn, hebben we de molen met een bezoekje vereerd. Omdat de molen draait heeft men sommige gedeeltes afgeschermd met een kettinkje. We zijn hier netjes achter gebleven, voor je het weet heb je een klap van de molen gehad. We werden uiterst vriendelijk ontvangen door de (vrijwillige) molenaars en een enthousiaste gids. Speciaal voor ons werd de molen stilgezet en het maalmechanisme, met de grote stenen, in werking gesteld. Erg mooi om de krachten te voelen wanneer de molen afgeremd wordt en het hele bouwwerk begint te schudden.

de Zaandplatte

de Zaandplatte

Piet Paulusma waardeerde het wandelweer voor deze dag met een 9. En terecht ! Het voelde fris, maar het was voor de tijd van het jaar ongekend warm en windstil. Alhoewel het winter is en het landschap dus eigenlijk op zijn saaist is, was het toch een mooie tocht en hebben we genoeg gezien onderweg. Onze bepakking stelde niet zoveel voor. Rugzakje met proviand, paar flesjes water en wat regenkleding. Het lopen ging ons goed af en de volgende keer gaan we voor een tocht van 35 kilometer. Dit is ook zo’n beetje de afstand die we op onze tocht naar Santiago de Compostela, gemiddeld per dag, willen gaan lopen.

Verticaal gazonnetje

Verticaal gazonnetje

“Langs Oude Willem”

Langs Oude Willem

22 december is de dag waarop het nogal duidelijk was dat een aantal mensen de betekenis van de Maya kalender toch niet helemaal gesnapt hadden. Voor een vergane wereld zag alles er behoorlijk spinglevend uit. We besloten, na een aantal weken niet gelopen te hebben, een route van een kleine 30 km te kiezen tussen het Friese Appelscha en het Drentse Diever, door nationaal park het Drents Friese Wold.

Route Drents Friese Wold, langs Oude Willem

Route door Drents Friese Wold

Het was perfect wandelweer, droog, koel met weinig wind. De lichte mist die over het land hing, had ook zijn charmes. Rondom je was alles goed zichtbaar, maar enige tientallen meters van je af, verdween alles langzaam maar zeker achter een wazig wit.

Waas

Waas

Waar we andere keren de grond door wilde zwijnen omgeploegd zagen, waren het nu de activiteiten van de bosbouwers die hun sporen achter gelaten hadden. Het najaar en winter worden meestal gekozen als periode waarin onderhoud plaatsvindt. Dit omdat de planten en dieren er dan de minste hinder van ondervinden. Langs een groot gedeelte van de route lagen de stapels dennen en sparren te wachten om verder verwerkt te worden.

Stapel stammen

Stapel stammen

Halverwege de route, in boswachterij Oude Willem, kwamen we langs de ruïne van De Uilenhorst, wat vroeger een boerderij was. Rondom de boerderij, op wat vroeger het akkerland was, grazen nu paarden en Schotse Hooglanders. De ruïne zelf, bood in alle verlatenheid en mist bijna een spookachtige aanblik.

Ruïne Uilenhorst

Ruïne Uilenhorst

Afgezien van wat pijntjes in de spieren hebben we de route probleemloos gelopen. In het nieuwe jaar willen we de regelmaat die we in het lopen van tochten hadden, toch wat meer terugbrengen. Wellicht moeten we binnenkort eens een wat betere rugzak aanschaffen omdat onze huidige, kleine zakjes na verloop van tijd toch behoorlijk op de onderrug gaan drukken.

Schotse Hooglander

Schotse Hooglander