Rond de grote, stille heide.
Langzamerhand worden onze wandeltochten wat langer en gaan we naar tochten met een lengte van 35 kilometer. Gisteren weer een route door de Drentse natuur gelopen. We startten in Dwingeloo en kozen een route van 32 kilometer door Nationaal Park Dwingelerveld, rondom de grote heidevelden die er liggen.
Als je met enige regelmaat door een provincie loopt, vallen je vanzelf een aantal zaken op. Naast hunebedden herbergt Drenthe ook erg veel kunstgalerieën en ontelbaar veel paarden. Gemiddeld komen we iedere tocht zeker langs minstens tien galerieën. En de paarden…. volgens mij zijn er meer paarden dan koeien in Drenthe. Waar je ook kijkt, paarden ! Als je liefhebber bent, kun je in deze provincie echt je hart ophalen !
Het Dwingelerveld is een zogenaamd nat heidegebied. Met een oppervlakte van bijna 4000 hectare is het het grootste aaneengesloten natte heidegebied van Nederland. Overal zie je vennetjes, watertjes en drassige gronden. Er lopen een aantal wandelpaden door dit gebied, waaronder het Jacobspad, Uithuizen-Hasselt.
Midden in dit stille gebied staat ook de Radiotelescoop Dwingeloo. De telescoop wordt momenteel gerestaureerd, maar gelukkig voor ons is het enige weken geleden terug op zijn voetstuk gehesen.
Nadat we Ruinen achter ons hadden gelaten en we weer op de terugweg naar Dwingeloo liepen, doemde voor ons onverwacht, een draaiende molen op. Het is de korenmolen “de Zaandplatte”. Belangstellend, dus niet nieuwsgierig, als we zijn, hebben we de molen met een bezoekje vereerd. Omdat de molen draait heeft men sommige gedeeltes afgeschermd met een kettinkje. We zijn hier netjes achter gebleven, voor je het weet heb je een klap van de molen gehad. We werden uiterst vriendelijk ontvangen door de (vrijwillige) molenaars en een enthousiaste gids. Speciaal voor ons werd de molen stilgezet en het maalmechanisme, met de grote stenen, in werking gesteld. Erg mooi om de krachten te voelen wanneer de molen afgeremd wordt en het hele bouwwerk begint te schudden.
Piet Paulusma waardeerde het wandelweer voor deze dag met een 9. En terecht ! Het voelde fris, maar het was voor de tijd van het jaar ongekend warm en windstil. Alhoewel het winter is en het landschap dus eigenlijk op zijn saaist is, was het toch een mooie tocht en hebben we genoeg gezien onderweg. Onze bepakking stelde niet zoveel voor. Rugzakje met proviand, paar flesjes water en wat regenkleding. Het lopen ging ons goed af en de volgende keer gaan we voor een tocht van 35 kilometer. Dit is ook zo’n beetje de afstand die we op onze tocht naar Santiago de Compostela, gemiddeld per dag, willen gaan lopen.
