Rondje Belterwijde en Beulakerwijde
Vorige week zaterdag hebben we de bossen eens achter ons gelaten en hebben we de vlakte opgezocht voor een tocht van 35 kilometer. In de Kop van Overijssel liggen twee plassen, de Beulakerwijde en de Belterwijde. In de volksmond de Beulaker en Belterwiede genoemd. Het is een door water- en overige touristen veel bezocht gebied. De watertoeristen komen er om te varen en te zeilen, de rest om te fietsen of om bijv. Giethoorn te bezoeken. De omgeving bestaat veelal uit rietvelden en natte graslanden. Grote gedeeltes maken deel uit van natuurgebied De Wieden en staan onder beheer van Natuurmonumenten.
‘s Ochtendsvroeg bij het krieken van de dageraad parkeerden we de auto in een nog stil Wanneperveen, waarna we begonnen te lopen. Zoals veel mooie dagen, begon ook deze zaterdag mistig. We staken de Belterwijde over en liepen achter Heetveld langs naar Sintjansklooster. Daar aangekomen hadden we al een goede 15 kilometer achter ons liggen en leek het ons een geschikt moment om even te stoppen. In Sintjansklooster staat een watertoren, die vanaf eind april is opengesteld voor bezoekers.
Binnen in de toren is een nieuwe trap gemaakt die je naar boven voert. Boven aangekomen loop je eerst nog door het reservoir, wat een bolle bodem heeft om de druk van 400000 liter water te kunnen weerstaan, tot je even later bij de bovenkant van deze uit de kluiten gewassen drinkbeker bent.
Van hieruit heb je een mooi uitzicht over de omgeving. Omdat wij betrekkelijk vroeg waren, was de atmosfeer nog een beetje heiig, wat het uitzicht niet ten goede kwam. Toch was het de moeite zeker waard.
Vanaf Giethoorn liepen we via Dwarsgracht naar Giethoorn. Bij het pondje in Jonen hebben we nog even echt gerust en een broodje weg geknaagd, waarna de tocht weer verder ging over paden waarlangs soms de bossen riet hoog opgestapeld lagen. Onderweg, bij gemaal Stroink, liepen we nog twee alleraardigste Chinese meisjes tegen het lijf die ons vroegen een foto van ze te maken met hun eigen telefoon. Als ik dit zinnetje 15 jaar geleden had opgetypt had iedereen nu licht fronsend naar het beeld scherm gekeken: Huh, een foto maken met de telefoon ?? Affijn, vriendelijk en hulpvaardig als we altijd zijn hebben we dat natuurlijk gedaan.
Dichter bij Giethoorn viel het ons op dat we steeds meer Chinezen zagen. Fietsend, wandelend en varend brachten ze de tijd door. Blijkbaar staat deze omgeving de laatste jaren goed te boek bij onze vrienden uit het verre oosten. Sommige uitbaters in Giethoorn hebben zelfs hun menu in Chinese karakters op een bord gekrijt. Kunnen de Chinezen een keer bij de Hollander eten.
Vanaf Giethoorn was het nog maar een klein stukkie naar Wanneperveen. Voor mijn gevoel was dit toch wel het langste stuk. Ik had voor het eerst nieuwe schoenen aan en voelde dat ik een paar flinke blaren had. Omdat midden in de prairie stoppen geen optie is, de auto komt niet vanzelf naar ons toe, kun je weinig anders doen dan dom doorlopen. Gelukkig zijn we dáár goed in. ‘s Avonds thuis kon ik inderdaad een blaar ter grootte van een, wie kent hem nog, gulden doorprikken.
Kort samengevat was het een route met mooie en interessante stukken. Omdat de streek een touristische trekpleister is, kan ik me goed voorstellen dat het in hartje zomer nog wel eens (te) druk kan zijn op de paden die je vaak met fietsers delen moet. Nu al moesten we regelmatig even aan de kant, maar verder was het goed te doen.
