Belgie
We vertrokken uit Vessem met op ons hoofd een petje en een zonnehoedje. Die hadden we gekregen van de eigenaar van een winkel in Vessem waar je bijna alles kunt kopen. Van sterke drank, tot zwangerschapstesten en paracetamol.
Evert had gisteravond materiaalpech. Een handvat van zijn wandelkar was door een constructiefoutje gebroken. De leverancier van het karretje, Woutdoor, is meteen in de auto gestapt en naar Vessem gereden om de kar te repareren. Hij heeft het wagentje verstevigd waardoor het nu niet meer kan voorkomen. Dikke pluim, Wout !
Het stuk route door Nederland naar het Belgische Postel, wat ondermeer over de Cartierheide loopt is erg mooi. Je hebt daar plassen waar, zo lijkt het, grote aantallen van een soort meeuwtje broeden, die trouwens een oorverdovend kabaal maken.
We hoopten te kunnen overnachten in de Norbertijnenabdij in Postel. Helaas werd toen wij aankwamen het gastenverblijf nog volop verbouwt. We hebben nog even rondgekeken en zijn nog zachtjes het oude romaanse kerkje binnengegaan om een paar foto’s te maken.
Hierna moesten we dus weer verder, om onderdak of een plekje voor de tenten re zoeken. We besloten naar de dichtstbijzijnde camping te gaan, volgens de borden een familiecamping. De camping was, om het voorzichtig te zeggen, nogal volks. De stacaravans en inrichting waren een jaar of veertig geleden nog splinternieuw. Evert ging op verkenning uit en inspecteerde de douches. Toen hij terug kwam vroeg ik hem: “Je ging toch douchen ? ” “Ja, neuh. Ik sla liever een keertje over….” Gelukkig was het maar voor 1 nachtje en het plekje waar de tenten stonden was goed te doen.
Tessenderlo
Donderdag joeg de kou ons weer vroeg de tenten uit. Kwart over zes kropen we de slaapzakken uit, waarna we, na een bak hete zelfgemaakte koffie en een paar bolletjes, weer op pad gingen. De Via Monastica, zoals de route door Belgie heet die we volgen, gaat hier 20 kilometer langs het kanaal KwaadMechelen – Dessel.
Eerst is het pad een kilometer of drie onverhard, maar verder bestaat het kaarsrechte pad uit diepzwart asfalt, wat aan de voeten gloeide in de warme zon.Tot nu toe het zwaarste stuk van onze wandeling. Mijn vooroordelen over Belgie werden zo, n beetje bevestigd. De mensen wat norsig tegen die gasten die, terwijl ze ook hadden kunnen werken, een beetje langs de weg slenterden en de gebouwen, huizen en infrastructuur in een staat van achterstallig onderhoud.
Dit veranderde toen we het Albertkanaal overstaken en in Tessenderlo kwamen. Een bezwete, wat oudere schoffelende man in een geel hemd wees ons uitvoerig de weg naar het centrum. Toen we, eenmaal in het centrum aangekomen een beetje besluiteloos wegliepen bij een gesloten cafetaria, stopte een schone, op Goedele Liekens lijkende, dame van haar fiets en wees ons lachend de weg naar een broodjeszaak die al geopend was. Ze fietste weg en bij de kruising aangekomen waar we moesten afslaan, wees ze nog een keer met een zwaai opzij en riep onder het fietsen door, over haar schouder: “Daar !”
Bij de broodjeszaak aangekomen bestelden we een broodje met wat warms er op. Dat scheelt ons weer koken vanavond en ook het gewicht van die maaltijd in onze rugzakken. Evert, uitgaande van Nederlandse maatstaven, bestelde een dubbel broodje hamburger. Toen de eigenaar van De Steendries even later het brood bracht, schoten we allebei in de lach. Zo’n joekel van een brood hadden we nog nooit gezien. Evert, die hongerig binnenkwam, liet een stuk liggen voor mij. Hij kon het eenvoudigweg niet op…
In de zaak waren ook een drietal oudere dames aanwezig. “Belangstellend” als oudere vrouwen kunnen zijn, vroegen ze ons het figuurlijke hemd van het lijf. We lieten ons ontvallen dat we op zoek waren naar een slaapplek. De eigenaar ving dit op en gaf te kennen dat we maar moesten gaan eten, hij ging proberen wat te regelen voor ons. Even later kwam hij terug. Hij had geregeld dat we konden overnachten bij een hoeve van een kennis.
Na nog een kilometertje te hebben gelopen kwamen we aan bij de hoeve van de familie Pauwels. Onderweg stopt nog zomaar een auto naast ons met een jonge jongen die vraagt of we misschien een stuk mee willen rijden. We slaan het beleeft af en geven hem een compliment voor zijn vriendelijkheid.
Aangekomen bij de boerderij was de jonge boer in zijn schuur tussen de koeien aan het werk. Hij nam ons eerst even op en blijkbaar zien we er vertrouwd genoeg uit om ons welkom te heten. We mochten de tenten opslaan op een heel mooi stuk weide, tussen de paardenbloemen. Als je een hele dag gelopen hebt en je bent moe, ben je erg blij met iets simpels als een paar vierkante meter gras ! De volgende ochtend vullen we onze flesjes aan zijn kraan en mochten we het toilet gebruiken. Na gevraagd te hebben wat we hem verschuldigd waren, niets, gingen we vrijdagochtend weer vol goede moed en uitgerust op pad.
Belgische Betuwe
Vrijdag kwamen we na een paar kilometer lopen aan in Diest. Aan een oud vrouwtje die haar plantjes water geeft vraagt Evert of hij wat drinkwater uit de slang mag. Het blijkt dat Belgie, in tegenstelling tot Nederland, twee kwaliteiten kraanwater heeft. Vuil water en drinkwater. De vrouw schudt haar hoofd en geeft aan dat ze met vuil water sproeit. “Maar wilt u drinkwater dan ? Even wachten hoor !” Ze sjokt naar binnen en komt terug met twee flesjes bronwater….
Na Diest lopen we door glooiende weilanden via Kortenaken naar Ransberg. De streek lijkt een beetje de Betuwe van Belgie te zijn. We komen langs ontelbaar veel boomgaarden, die volop in de bloesem staan.
Vanavond staat slecht weer met forse buien op het programma. We besluiten dus net voor Ransberg te overnachten in een bed & breakfast. Die is eerst wat boven ons budget, maar als Evert aangeeft dat we op weg zijn naar Santiago de Compostela, gaat in een mum van tijd 30 euro van de prijs af. Al zijn we in Belgie, we blijven natuurlijk wel Nederlanders. ☺
Vanavond ga ik eens kijken of ik iets kan doen aan de bedroevend slechte ontvangst van mijn Choozze abonnement, hier in Belgie. Het maakt gebruik van het T-Mobile netwerk, maar de ontvangst is zo slecht dat ik maar met veel moeite een markering kan plaatsen op de kaart onder de “Waar zijn we” knop. Momenteel heb ik gelukkig internet via de wifi van het b&b.
