Over de Afsluitdijk
Gisteren hebben we voor het eerst sinds weken weer eens de stoute wandelschoenen aangetrokken en hebben een stuk gelopen. We kozen ervoor om het afwisselende landschap met de mooie paadjes van onze eigen provincie achter ons te laten en die voor één dag in te wisselen voor een lange, rechte, saaie strook asfalt die halverwege de eerste helft van de vorige eeuw tussen Noord-Holland en Friesland is aangelegd: de Afsluitdijk.
Men had ons meerdere keren verzekerd: als je echt eens wilt afzien, moet je de 30 kilometer lange Afsluitdijk aflopen. We hadden deze uitdaging al een poosje op ons lijstje staan, maar het kwam er steeds niet van, tot gisteren. We vonden een aardige jongen, die toevallig ook zoon en neefje is, bereid samen met ons via Friesland naar Den Oever te rijden. We gingen met twee auto’s op pad. Eén auto auto lieten we achter in Kornwerderzand waarna we met de andere auto over de Afsluitdijk naar Den Oever reden. Van daaruit liepen we weer terug naar Kornwerderzand.
Bij Den Oever was één rijbaan over de Stevinssluizen afgesloten, waardoor we de mogelijkheid hadden de sluizen goed te bekijken, van zowel het voetpad over de sluis, als vanaf het wegdek van de afgesloten snelweg. Omdat dit een redelijk unieke kans was, hebben we ruim de tijd genomen de techniek te bekijken.
Nadat we de sluizen bekeken hadden begonnen we aan de tocht. We hadden gehoopt dat we in ieder geval een gedeelte van de dijk aan de Waddenzee zijde van de dijk zouden kunnen afleggen. Dat bleek niet het geval. We waren gebonden aan het fietspad, wat tussen de snelweg en het hoger gelegen dijklichaam ligt. Links van je heb je dan een met gras begroeit talud, rechts van je een snelweg en voor je, zo ver het oog reikt: asfalt.
Na aan paar kilometer gelopen te hebben, kwamen we bij de plek waar de Afsluitdijk werd gesloten. Hier staat naast het standbeeld van Lely ook een uitkijktoren. Toe we aankwamen bij de toren was deze nog gesloten. Nadat mijn broer de aardige dame van de bijbehorende lunchroom had gevraagd hoe laat de toren openging, pakte ze meteen de sleutel en opende de toren.
Om toch af en toe de sleur van het asfalt te onderbreken, klommen we soms de de dijk over, naar de Waddenzee.Af en toe zag je in de verte een bootje en op het basalt lagen allerhande zaken die aangespoeld waren.Het was hier lekker rustig, het gebrom van de snelweg werd grotendeels tegengehouden door de dijk achter ons.
Ook onze rust momenten namen we hier. De sokken droogden prima in de bries die vanaf zee het land op woei. Eén van de planten die je heel veel ziet aan deze zijde van de dijk is Zeekool. Je kunt het blijkbaar eten, maar wij hebben dat toch maar niet geprobeerd. Uit zeekool groeit een stam met bloemen die, als het uitgebloeid is, als tumbleweed over de dijk heen rolt. Rond deze tijd van het jaar ligt de hele dijk vol met deze dorre takken.
Op de zwarte basaltblokken lag echt van alles. Allereerst viel ons het grote aantal knal-oranje keukenhandschoenen en tennisballetjes op. Deze lagen langs de hele lengte van de dijk verspreidt. Blijkbaar heeft een schip een container verloren waar deze spullen in zaten. Verder zagen we dode vogels, veel touw, drijvers en zelfs een bijna vergaan kadaver van een jonge zeehond. Eet smakelijk ! We vonden er ook nog een label, afkomstig van een Franse vissersschuit.(Notre Dame des Sables) Het is afkomstig van een krat (?) waarin “Coquilles Saint-Jacques” hebben gezeten. Deze Sint Jakobsschelp is het symbool wat overal langs de route naar Santiago de Compostela wordt gebruikt om aan te geven waarlangs je lopen moet. Zie bijv. deze Aanwijzer. Bijzonder dat we dat hier tegenkwamen !
Af en toe gingen aan beide zijden van de Afsluitdijk de brug open, waardoor de dijk voor een paar minuten geheel leeg was. Wat doe je dan, als volwassen kerel met kinderlijke inslag ? Inderdaad dingen doen die eigenlijk niet mogen. 🙂
Toen we aan het begin van de middag terug waren bij onze auto in Kornwerderzand was onze conclusie dat het eigenlijk een makkie was geweest. Het hoofdstuk “afzien” is niet voorbij gekomen. Als je een lang saai, recht stuk als de Afsluitdijk loopt, moet je gewoon niet te veel nadenken over waar je loopt. Gewoon domweg doorstappen is het enige wat je kunt doen.
