Van Limoges naar La Coquille
In Limoges hadden de Fransiscaner zusters eergisteravond al het ontbijt voor de volgende ochtend klaargezet. We konden dus zo vroeg we wilden vertrekken. Het zou gisteren een warme dag worden en het leek ons een goed idee om vroeg uit de veren te gaan. We stappen om half zeven vanuit ons logement het plein voor de kathedraal op. Het plein is dan nog leeg en stil. Limoges is een behoorlijk grote stad en om het in zijn geheel te voet te doorkruisen, ben je zo een paar uur onderweg. Onderweg zien we naast Volkswagens, Peugeots, Renaults, Audi’s, Fords en andere pruttel, gelukkig ook nog wel eens een mooi auto.
Wij zijn plattelandsjongens en misschien daarom wel geen fans van grote steden. We stappen daarom een paar uur flink door en bevinden ons daarna weer tussen de heuvels en de weilanden van de Dordogne. De tocht gaat vandaag naar Flavignac. Al is de omgeving mooi, zo goed als de hele route bevind zich op asfalt, wat een beetje jammer is. Het is vandaag echt warm. Op sommige plekken, waar het asfalt is gerepareerd, laten onze schoenen afdrukken achter.
Al om twee uur komen we aan in Flavignac, waar we overnachten in de gite municipal. Ook hier is dit een eenvoudige ruimte, met twee stapelbedden, een keukentje in dezelfde ruimte, een douche en een wc. Het kost bijna niks, heeft alles wat we nodig zijn, dus wij zijn helemaal blij ! We delen de ruimte met een duitser, die deze dag meer dan dertig kilometer heeft gesjoemeld, door een grote afstand met de bus te rijden.
Omdat ook vandaag een warme dag lijkt te worden, staan we weer om half 6 op. De route tussen Flavignac en La Coquille is erg mooi. We hebben vandaag maar weinig asfalt te verstouwen. Het grootste gedeelte van de tijd lopen we over smalle bospaadjes, heuvel en weer af. We kruisen verschillende beekjes en in de weilanden zoeken de koeien beschutting in de schaduw.
Ook vandaag komen we rond twee uur aan op onze bestemming: De Refuge pèlerin sint Jacques in La Coquille. We hebben er dan 31 kilometerop zitten. In de refuge wacht een vrijwilligster van de franse Sint Jacobsstichting ons op. Ze verblijft hier twee weken, waarna ze wordt afgelost door een andere vrijwilliger. We krijgen koude frisdrank en ontmoeten een andere wandelaar, die al eerder is aangekomen. Paul, een oudere Australische man.
Het is vanaf nu korter om naar Santiago de Compostela te lopen, dan terug naar huis. We zijn over de helft !