Regen en water
Regen
Ook afgelopen zaterdag hebben we weer een stuk gelopen, maar daar valt niet veel over te vertellen. Hooguit dat we de route ook nog een keer willen lopen, als het wèl droog is. Met een kapot gewaaide plu en zeiknatte kleren zijn we na een afstand van ergens tussen de vijftien en twintig km afgehaakt en weer naar huis gereden.
Een stuk wandelen doe je nooit helemaal voor niets en ook deze keer hebben we weer wat ervarinkjes op kunnen doen. Allereerst zijn we er achter gekomen dat de regenhoes van de rugzak precies doet waarvoor het gemaakt is, namelijk de rugzak droog houden. De hoes is te vergelijken met een groot uitgevallen badmuts, die je in één beweging moeiteloos over de rugzak trekt. Dat het ding knal-oranje is, heeft als extra voordeel dat het overige verkeer je wat eerder in de smiezen heeft.
Water
De vorige keer tijdens het lopen was ons opgevallen dat de waterflessen die we in de flessenhouders van de rugzak hadden gestoken, onbereikbaar waren wanneer we de rugzak om hadden. Ik vond dat een beetje jammer en ben aan het nadenken geslagen over hoe dit het simpelst op te lossen zou zijn. Ik heb de rugzak eens voor me neergelegt en heb grondig alle bandjes en lusjes bekeken die aan de rugzak bevestigd zitten. Na een half uurtje ijsberen in de garage en allerhande opties bekeken te hebben, zag ik ineens de oplossing.
In de garage stond een racefiets die ik ooit in een opwelling van onverwachte sportiviteit had gekocht. Aan deze fiets was een aluminium bidonhouder gemonteerd met twee boutjes die er in een wip vanaf geschroeft was. Een paar popnagels, een stukje klittenband en twee stripjes meccano van mijn zoon verder was het probleem van de onbereikbare fles ook weer uit de wereld.
