Nog meer broers…
Naast ons zijn er natuurlijk nog meer mensen die vanuit Nederland naar Santiago de Compostela lopen. We houden al een poosje de broers Ursem in de gaten die iets eerder dan ons uit Nederland vertrokken zijn. De heren hebben na een leven van hard werken besloten de tocht te gaan lopen en hebben in tegenstelling tot ons, zeëen van tijd. Ze doen lekker rustig aan en genieten volop van wat ze meemaken. De mannen houden ook een blog (klik) bij. We zagen dat we langzamerhand een beetje op ze inliepen en wisten dat we ze vroeg of laat een keer zouden inhalen. Vanmorgen liepen we door het dorpje Brecy toen we een routebordje, wat de richting van de route aanwijst, een wat onlogische kant op zagen wijzen. We maakten hier onderling wat grappen over. Toen we uitgegrapt waren en verder wilden stappen, hoorden we boven ons, uit een open raam, ineens een stem die in het Nederlands iets zei. Al kenden we de broers Ursem niet, we wisten meteen dat zij het waren. We raakten aan de praat en werden uitgenodigd om binnen te komen.
Binnen dronken we de koffie, bij gebrek aan kopjes, uit soepkommen en kregen we als koekje een chocoladebroodje. Het was zo gezellig dat, toen we weer verder liepen, de bakker alweer gesloten was. Een beetje beduusd stonden we voor de dichte deur te kijken. Uit een briefje wat op de deur geplakt was, konden we opmaken dat het “depot de pain” zich in de plaatselijke kroeg bevond. We hadden daar nog nooit van gehoord, maar omdat we ook niet met lege maag wilden komen te zitten, zijn we er maar naartoe gelopen en zowaar, we konden nog een brood en een bakje Camembert bemachtigen.
Onderweg naar Bourges zagen we ook de wandelaars uit Parijs weer. De sjaaltjes zwierend in de wind. We vonden de oudere man bereid even een foto van ons te maken toen wij aan de rand van een koolzaadveld met veel smaak hompen vers brood met zachte schimmelkaas naar binnen werkten.
In de loop van de middag kwamen we aan in Bourges, waar een enorme kathedraal staat. We hebben er even een rondje door gelopen en zijn toen weer met gezwinde spoed verder gelopen. Waar naartoe ? Naar de McDonalds ! In een land zonder snackbarren en patatkramen is dat zo’n beetje de enige plek waar je een soort van bak patat kunt kopen. Die hadden we onszelf een paar dagen geleden al belooft en wat je belooft moet je doen.
Vannacht overnachten we net ten zuiden van de stad Bourges. Je spreekt deze naam uit als: Boerzje en dus niet zoals wij eerst deden: Boerkes.. 🙂
