Richting Reims
We werden wakker in Signy-l Abbaye. Onze oude gastvrouw had een ontbijtje gemaakt met uitstekende koffie. Gisteren mopperden we nog omdat ze zich voor ons gevoel nogal opdrong, achteraf gezien lijkt madame ook maar een vrouwtje die het beste met ons voor had, maar die daar een beetje in overdreef. Affijn, het ontbijt was prima en na het nodige gebabbel vertrokken we om 7.15 uur. Eerst richting de bakker, want onderweg moet wel gegeten worden. Stokbroden zijn qua vorm ideaal om op een rugzak te knopen. Daar kopen we er dus altijd wel een paar van. Het zit niet in de weg en als het vandaag niet op komt: Morgen is er weer een dag.
Vandaag zijn we op weg naar Chateau Porcien. Een goede 30 kilometer verderop. De kilometers in Frankrijk zijn iets anders dan de kilometers in Nederland. Niet voor wat betreft lengte, maar vooral wat betreft hoogteverschil. Ik durf niet meer te zeggen hoeveel heuveltjes en hellinkjes we opgeklommen en afgedaald zijn deze afgelopen twee dagen, maar het zijn er in ieder geval meer dan de laatste drie jaar in Nederland. Het heeft ook iets moois, zo’n helling. Je weet nooit wat je op de top te zien krijgt.
Ik heb het al zo vaak gezegd, maar ook hier is de omgeving prachtig. We beginnen de dag zonnig en in de bossen.
Over houtvester weggetjes en smalle blubberpaden banen we onze weg, ondertussen hopend dat we niet uitglijden.
Soms stoppen we even en luisteren we. Je hoort hier echt niks, op de vogels na. Rondom komen de bomen in het blad en laten planten zien welke bloemen ze kunnen voortbrengen. Het is voorjaar dus alles is fris en groen.
We doen lekker rustig aan vandaag. Het weer is niet perfect, maar het is droog, dat is genoeg om meer dan tevreden te zijn. We komen door verschillende kleine dorpjes die uitgestorven lijken. Soms zie je echt simpelweg niemand. De huizen in de dorpjes zijn op een enkele na, slecht onderhouden. Ondertussen weten we dat dat blijkbaar de manier is zoals de fransman met zijn huis en zijn spullen omgaat. Met Franse slag, zeg maar.
Het heeft ook zijn voordelen. Eigenlijk zijn afgebladderde luiken, scheve deuren en provisorisch gerepareerde hemelwaterafvoeren veel leuker om naar te kijken dan de perfecte huisjes die we in Nederland hebben…. Of het leefgenot ook zo hoog is, dat betwijfelen we na een nacht in zo’n oud huisje te hebben doorgebracht.
We overnachten in een speciaal voor Compostela- gangers ingerichte ruimte. Gratis. Tussen de huizen van Chateau Porcien, tegenover de bank, is een deur met een code slot. Er achter een ruimte met stapelbedden, verwarming een douche en wc. De code voor het slot haal je op in het plaatselijke restaurant, cg kroeg, cq tijdschriftenwinkel, cq tabakszaak, met de naam Le Longchamp. Niet geheel zonder reden. De restauranthouder houdt nauwgezet bij hoeveel wandelaars de code ophalen en hoeveel blijven eten en drinken. Voor april bleven van de 52 wandelaars, 33 wandelaars eten. In een dorpje met 1300 inwoners, is dat mooi meegenomen. Voor 12,5 euro krijg je een drie-gangen menuutje. Wij wisten niet dat je na het eerste volle bord nog meer zou krijgen. Toen we voldaan over onze buiken wreven en de lege borden aan de kant schoven, kwam madame met twee nieuwe borden. Kip met gebakken aardappeltjes. Oeps, maar na vier dagen brood is het simpelweg te lekker om te laten staan.
