Over Namen

Over Namen

We hebben overnacht in een spartaanse chambre d’hotes in Pietrain, wat ten oosten van Jordoigne ligt. ‘s Ochtends krijgen we bij het ontbijt iets wat de kleur van koffie heeft, maar naar iets heel anders smaakt. Toch moeten we niet zeuren, we hebben droog en warm kunnen slapen. Gisteravond hebben we gezocht naar een overnachtingsmogelijkheid tussen Eghezee en Namen, maar eigenlijk niets kunnen vinden. De weerberichten zijn wel zo slecht dat we ook nu liever niet in een tentje slapen. We gaan maar gewoon op pad en zien wel wat er gebeurd.

Nattigheid
Nattigheid

De hele ochtend door regent het zachtjes. Dat houdt rond 12 uur op, waarna het met bakken uit de lucht komt. Om de rugzakken hebben we een hoes gedaan en zelf hebben we een regenponcho aan. Desalniettemin worden onze benen en schoenen kleddernat. Het kan nu eenmaal niet altijd mooi weer zijn.

We lopen over een pad wat kaarsrecht is en helemaal waterpas. De ene keer steekt het hoog boven het landschap uit en de andere keer is het door een heuvel gegraven. Op gezette tijden staat langs de route iets wat op een stationnetje lijkt. Het lijkt er op dat waar we nu lopen, vroeger een trein of tram gereden heeft.

Spoorlijn ?
Spoorlijn ?

In Eghezee is een markt. Levende kippen, gebraden kippen, vis, fruit en van alles en nog wat wordt er verkocht. We halen er een paar bananen en appels, voor onderweg.

We lopen stevig door en al in de voormiddag naderen we Namen. We besluiten onderdak te zoeken in de stad. Anderhalf uur later staan we in het centrum van Namen en vragen ons af waar het overnachtingsadres is. We worden opgemerkt door een oudere vrouw die, gezien haar kleding, uiterlijke verzorging en odeur dakloos lijkt. Dat maakt haar niet minder vriendelijk. In rap frans ratelt ze, op onze kaart wijzend, waar we naar toe moeten lopen. We begrijpen er geen hout van en knikken beleefd, oui, oui en merci.

Namen
Namen

Ik ben er achter gekomen dat ik met mijn Choozze abonnement, via alle Belgische providers kan internetten. Proximus is een drama, maar met Base gaat het prima. Nu we internet hebben kunnen we ook de (wandel) navigatie van Google maps gebruiken. Het is nu ineens een eitje om de overnachtingsplek te vinden.

We overnachten in Auberge de Jenesse. De overnachting kostte ons inclusief ontbijt in deze nette, goed uitziende herberg 22 euro. Daar heb je dan ook nog een uitgebreid ontbijt voor. Onze kamer heeft twee stapelbedden, die we delen met een grote amerikaanse militair, die gestationeerd is in Polen.

Het valt allemaal niet mee....
Het valt allemaal niet mee….

Eerder deze week kwamen we twee ervaren wandelaars tegen die allebei al een paar keer de Camino gelopen hadden. Ze liepen allebei met een wandelstok en vertelden dat ze er veel baat bij hadden. Wij zijn daarna het bos ingedoken en hebben allebei een mooi rechte stok van ongeveer anderhalve meter afgezaagd. Sindsdien lopen we dus met een stok. Ondertussen groeit mijn baard ook stilletjes door, dus ik zal langzamerhand steeds meer op Sinterklaas gaan lijken…

In de auberge ontmoeten we voor het eerst sinds het begin van onze tocht mensen die ook onderweg zijn naar Santiago de Compostela. Twee vrouwen uit Roermond maken de tocht per fiets. Verder is er nog een complete haagse schoolklas die op de racefiets, half Europa doorfietsen.

Langs de Maas
Langs de Maas
Langs de Maas

Gisteravond hebben we besloten het vandaag maar eens rustig aan te doen. Gisteren hebben we een kleine 40 kilometer afgelegd, dus we vinden dat onze voetjes wel wat rust verdienen. De hele route loopt langs de Maas. Een mooi landschap met heuvels waarop vaak grote landhuizen zijn gebouwd. Verder is het weekend weer voorbij, wat betekent dat het weer lekker rustig is op de wandel en fietspaden. Het enige waar we een beetje op moeten letten zijn de hompen groene ganzenpoep die overal op dit dit liggen. Vroeg in de middag bellen we aan bij deelnemers van het “Chaine d’Accueil des Pelerins”, waar we hartelijk ontvangen worden door de vrouw des huizes. Er is een douche, de kleren worden weer gewassen, wat wil een mens nog meer !

Frans

Frans

Afgelopen nacht heeft het hier flink geregend. Maar goed dat we in een bed & breakfast zaten. Als we vertrekken is het weer droog. In ganzenpas marcheren we naar de stad Tienen, een kilometer of 18 verderop. Tienen is geen aantrekkelijke stad. Wat wij er van gezien hebben dan. Alles allemaal net niet. Als we rond de middag koffie bestellen in een cafeetje, hangen er wat vage figuren, bierdrinkend aan de bar. Ze kijken naar ons en in onverstaanbaar vlaams worden blijkbaar grapjes over ons gemaakt waar bulderend om wordt gelachen. Als ze even later vertrekken, wordt het zowaar bijna gezellig. Toch besluiten we Tienen na de koffie achter ons te laten en verder te lopen. Rechtstreeks naar Hoegaarden. Tenminste dat denken we… Als we bijna aan een lang recht stuk willen beginnen, stopt een jongen op de fiets naast ons. Nog hijgend van de inspanning vraagt hij: “Naar Compostela ?” Als we bevestigend knikken vervolgd hij: ” Dan lopen jullie helemaal verkeerd” Oeps. We waren er toch vrij zeker van dat we op de goede weg zaten ! “Amai, ik moet naar de voetbal, maar kom, ik zal jullie laten zien waar ge naar toe moet.” Hij fietst voor ons uit en wijst na een paar honderd meter een straat in. “Hier in, deze weg alsmaar volgen tot ge bij een fietspad komt. Daar zul je de wegwijzers ook weer vinden”.

Hoegaarden
Hoegaarden

Als we verder lopen regent het ook weer af en toe. Nadat we Hoegaarden voorbij zijn, zijn we in franstalig Belgie belandt. Dat zal veel handen en voetenwerk worden voor ons, want je kunt veel van ons zeggen, maar we spreken zo goed als geen frans. Maar ook daar zullen we ons wel weer mee redden. Het enige wat ons kan overkomen is dat we na dit jaar onze franse vocabulaire wat hebben vergroot.

Ook voor vannacht staat er weer regen op de planning. Als we de stad Jodoigne naderen, besluiten we te overnachten in een “Chambres d’hotes”, wat een kamer bij mensen thuis is. We komen terecht bij een oudere yoga lerares en haar man. Of het een probleem was dat zij vanavond weg gingen. Eh, neuh. We zitten dus met z’n tweeen in een vreemd huis. De kamer is eenvoudig, maar schoon en warm en er is een douche. In de trapopgang hangen schilderijen van blote dames. Er hangen nog wel meer schilderijtjes, maar ik weet zo niet wat daar op staat. Ook nu klettert de regen af en toe op het raam. Morgen zien we wel verder.

Belgie…

Belgie

We vertrokken uit Vessem met op ons hoofd een petje en een zonnehoedje. Die hadden we gekregen van de eigenaar van een winkel in Vessem waar je bijna alles kunt kopen. Van sterke drank, tot zwangerschapstesten en paracetamol.

Evert had gisteravond materiaalpech. Een handvat van zijn wandelkar was door een constructiefoutje gebroken. De leverancier van het karretje, Woutdoor, is meteen in de auto gestapt en naar Vessem gereden om de kar te repareren. Hij heeft het wagentje verstevigd waardoor het nu niet meer kan voorkomen. Dikke pluim, Wout !

Het stuk route door Nederland naar het Belgische Postel, wat ondermeer over de Cartierheide loopt is erg mooi. Je hebt daar plassen waar, zo lijkt het, grote aantallen van een soort meeuwtje broeden, die trouwens een oorverdovend kabaal maken.

We zijn in Belgie !
We zijn in Belgie !

We hoopten te kunnen overnachten in de Norbertijnenabdij in Postel. Helaas werd toen wij aankwamen het gastenverblijf nog volop verbouwt. We hebben nog even rondgekeken en zijn nog zachtjes het oude romaanse kerkje binnengegaan om een paar foto’s te maken.

Romaans kerkje in Norbertijner Abdij Postel
Romaans kerkje in Norbertijner Abdij Postel

Hierna moesten we dus weer verder, om onderdak of een plekje voor de tenten re zoeken. We besloten naar de dichtstbijzijnde camping te gaan, volgens de borden een familiecamping. De camping was, om het voorzichtig te zeggen, nogal volks. De stacaravans en inrichting waren een jaar of veertig geleden nog splinternieuw. Evert ging op verkenning uit en inspecteerde de douches. Toen hij terug kwam vroeg ik hem: “Je ging toch douchen ? ” “Ja, neuh. Ik sla liever een keertje over….” Gelukkig was het maar voor 1 nachtje en het plekje waar de tenten stonden was goed te doen.

Tessenderlo

Donderdag joeg de kou ons weer vroeg de tenten uit. Kwart over zes kropen we de slaapzakken uit, waarna we, na een bak hete zelfgemaakte koffie en een paar bolletjes, weer op pad gingen. De Via Monastica, zoals de route door Belgie heet die we volgen, gaat hier 20 kilometer langs het kanaal KwaadMechelen – Dessel.

Vroege boot
Vroege boot

Eerst is het pad een kilometer of drie onverhard, maar verder bestaat het kaarsrechte pad uit diepzwart asfalt, wat aan de voeten gloeide in de warme zon.Tot nu toe het zwaarste stuk van onze wandeling. Mijn vooroordelen over Belgie werden zo, n beetje bevestigd. De mensen wat norsig tegen die gasten die, terwijl ze ook hadden kunnen werken, een beetje langs de weg slenterden en de gebouwen, huizen en infrastructuur in een staat van achterstallig onderhoud.

Spannend heur
Spannend heur

Dit veranderde toen we het Albertkanaal overstaken en in Tessenderlo kwamen. Een bezwete, wat oudere schoffelende man in een geel hemd wees ons uitvoerig de weg naar het centrum. Toen we, eenmaal in het centrum aangekomen een beetje besluiteloos wegliepen bij een gesloten cafetaria, stopte een schone, op Goedele Liekens lijkende, dame van haar fiets en wees ons lachend de weg naar een broodjeszaak die al geopend was. Ze fietste weg en bij de kruising aangekomen waar we moesten afslaan, wees ze nog een keer met een zwaai opzij en riep onder het fietsen door, over haar schouder: “Daar !”

Bij de broodjeszaak aangekomen bestelden we een broodje met wat warms er op. Dat scheelt ons weer koken vanavond en ook het gewicht van die maaltijd in onze rugzakken. Evert, uitgaande van Nederlandse maatstaven, bestelde een dubbel broodje hamburger. Toen de eigenaar van De Steendries even later het brood bracht, schoten we allebei in de lach. Zo’n joekel van een brood hadden we nog nooit gezien. Evert, die hongerig binnenkwam, liet een stuk liggen voor mij. Hij kon het eenvoudigweg niet op…

In de zaak waren ook een drietal oudere dames aanwezig. “Belangstellend” als oudere vrouwen kunnen zijn, vroegen ze ons het figuurlijke hemd van het lijf. We lieten ons ontvallen dat we op zoek waren naar een slaapplek. De eigenaar ving dit op en gaf te kennen dat we maar moesten gaan eten, hij ging proberen wat te regelen voor ons. Even later kwam hij terug. Hij had geregeld dat we konden overnachten bij een hoeve van een kennis.

Na nog een kilometertje te hebben gelopen kwamen we aan bij de hoeve van de familie Pauwels. Onderweg stopt nog zomaar een auto naast ons met een jonge jongen die vraagt of we misschien een stuk mee willen rijden. We slaan het beleeft af en geven hem een compliment voor zijn vriendelijkheid.

Aangekomen bij de boerderij was de jonge boer in zijn schuur tussen de koeien aan het werk. Hij nam ons eerst even op en blijkbaar zien we er vertrouwd genoeg uit om ons welkom te heten. We mochten de tenten opslaan op een heel mooi stuk weide, tussen de paardenbloemen. Als je een hele dag gelopen hebt en je bent moe, ben je erg blij met iets simpels als een paar vierkante meter gras ! De volgende ochtend vullen we onze flesjes aan zijn kraan en mochten we het toilet gebruiken. Na gevraagd te hebben wat we hem verschuldigd waren, niets, gingen we vrijdagochtend weer vol goede moed en uitgerust op pad.

De tentjes buiten gezet, tussen de bloemen
De tentjes buiten gezet.
Belgische Betuwe

Vrijdag kwamen we na een paar kilometer lopen aan in Diest. Aan een oud vrouwtje die haar plantjes water geeft vraagt Evert of hij wat drinkwater uit de slang mag. Het blijkt dat Belgie, in tegenstelling tot Nederland,  twee kwaliteiten kraanwater heeft. Vuil water en drinkwater. De vrouw schudt haar hoofd en geeft aan dat ze met vuil water sproeit. “Maar wilt u drinkwater dan ? Even wachten hoor !” Ze sjokt naar binnen en komt terug met twee flesjes bronwater….

Na Diest lopen we door glooiende weilanden via Kortenaken naar Ransberg. De streek lijkt een beetje de Betuwe van Belgie te zijn. We komen langs ontelbaar veel boomgaarden, die volop in de bloesem staan.

Bloesem
Bloesem

Vanavond staat slecht weer met forse buien op het programma. We besluiten dus net voor Ransberg te overnachten in een bed & breakfast. Die is eerst wat boven ons budget, maar als Evert aangeeft dat we op weg zijn naar Santiago de Compostela, gaat in een mum van tijd 30 euro van de prijs af. Al zijn we in Belgie, we blijven natuurlijk wel Nederlanders. ☺

Wachtpost
Wachtpost

Vanavond ga ik eens kijken of ik iets kan doen aan de bedroevend slechte ontvangst van mijn Choozze abonnement, hier in Belgie. Het maakt gebruik van het T-Mobile netwerk, maar de ontvangst is zo slecht dat ik maar met veel moeite een markering kan plaatsen op de kaart onder de “Waar zijn we” knop. Momenteel heb ik gelukkig internet via de wifi van het b&b.